ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΕΤΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΟΠΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

Σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση Αθλητισμού Τυφλών, οι κανόνες αγώνων κολύμβησης για αθλητές με προβλήματα όρασης είναι σε μεγάλο βαθμό παρόμοιοι με εκείνους για τους βλέποντες κολυμβητές, με μερικές βασικές προσαρμογές, για να διασφαλιστεί η ασφάλεια και η δικαιοσύνη.

Αυτοί οι αγώνες διέπονται από την Παγκόσμια Παρα-Κολύμβηση, η οποία ακολουθεί τους γενικούς κανόνες της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κολύμβησης, με τις απαραίτητες τροποποιήσεις, για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των αθλητών με προβλήματα όρασης.

Οι κολυμβητές κατηγοριοποιούνται σε τρεις κατηγορίες: S11, S12 και S13, με βάση το επίπεδο της οπτικής τους αναπηρίας. Αυτές ευθυγραμμίζονται με τις ταξινομήσεις όρασης Β1, Β2 και Β3:

• Οι κατατάξεις Β1 και Β2 προορίζονται για αθλητές με πιο σοβαρές οπτικές αναπηρίες.
• Οι κολυμβητές Β1 πρέπει να φορούν σκουρόχρωμα γυαλιά κατά τη διάρκεια των αγώνων. Οι κανόνες προσαρμόζονται, ώστε να επιτρέπουν καταστάσεις, όπως το άγγιγμα των σχοινιών του διαδρόμου κατά τη διάρκεια κολύμβησης, όπως η πεταλούδα.
• Οι κολυμβητές Β3 έχουν υψηλότερο επίπεδο οπτικής οξύτητας, μπορούν να αναγνωρίσουν μεγάλα γράμματα ή σύμβολα σε έναν οφθαλμικό χάρτη από απόσταση 3 έως 6 μέτρων και έχουν οπτικό πεδίο έως και 40 μοίρες.

Αυτές οι ταξινομήσεις βασίζονται στους ορισμούς του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) για τη χαμηλή όραση και την τύφλωση.

Κατά τη διοργάνωση κολυμβητικών αγώνων για παιδιά με προβλήματα όρασης, διάφορες ενισχύσεις και προσαρμογές είναι απαραίτητες για την εξασφάλιση μιας ασφαλούς και θετικής εμπειρίας.

Σε αυτά περιλαμβάνονται οι δείκτες διαχωριστικής λωρίδας (πισίνας), οι “χτυπητές” (tappers) και οι συσκευές πλοήγησης. Κάθε ένα από αυτά παίζει σημαντικό ρόλο στο να βοηθά τους κολυμβητές να παραμένουν εντός των λωρίδων/διαδρομών τους, να γνωρίζουν πότε να στρίψουν και να αποφύγουν πιθανά εμπόδια στο νερό.

• Οι δείκτες διαδρομής είναι τυπικά χαρακτηριστικά στις περισσότερες πισίνες και βοηθούν τους κολυμβητές να προσανατολιστούν στη λωρίδα. Για τους κολυμβητές με κάποια αξιοποιήσιμη όραση, οι δείκτες μπορούν επίσης να χρησιμεύσουν ως οπτικοί οδηγοί.
• Οι ‘Tappers’ (χτυπητές) είναι ζωτικής σημασίας. Ο χτυπητής (tapper) είναι ένα εκπαιδευμένο άτομο, που χρησιμοποιεί ένα μακρύ κοντάρι με μαλακό αφρώδες άκρο, για να χτυπήσει απαλά τον κολυμβητή, όταν πλησιάζει στο τέλος του διαδρόμου ή όταν πρέπει να κάνει μια στροφή. Οι χτυπητές πρέπει να γνωρίζουν πολύ καλά τον ρυθμό και τον χρόνο του κολυμβητή, για να δίνουν ακριβή και ασφαλή σήματα.
• Οι συσκευές πλοήγησης αποτελούν μια σύγχρονη λύση, αλλά εξακολουθούν να είναι σπάνιες σε σχολικές εγκαταστάσεις. Οι πιο προσιτές από αυτές είναι οι συσκευές μπιπ, οι οποίες εκπέμπουν έναν ήχο, όταν ο κολυμβητής πλησιάζει το τέλος της πισίνας. Οι συσκευές αυτές προωθούν μεγαλύτερη ανεξαρτησία και αυτοπεποίθηση στο νερό.

Με τα κατάλληλα συστήματα υποστήριξης και εκπαιδευμένο προσωπικό, οι αγώνες κολύμβησης μπορούν να αποτελέσουν μια ενθαρρυντική και ευχάριστη εμπειρία για τα παιδιά με προβλήματα όρασης, επιτρέποντάς τους να αναπτύξουν τις δεξιότητες και την αυτοπεποίθησή τους σ’ ένα ασφαλές και χωρίς αποκλεισμούς περιβάλλον.