ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΡΕΞΙΜΑΤΟΣ

Μέθοδοι καθοδήγησης για παιδιά με προβλήματα όρασης (CWVI)

Το τρέξιμο μπορεί να είναι μια απίστευτα ενδυναμωτική δραστηριότητα για τα παιδιά με προβλήματα όρασης. Για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια, η αποτελεσματικότητα και η απόλαυση, έχουν αναπτυχθεί διάφορες μέθοδοι καθοδήγησης, η καθεμία κατάλληλη για διαφορετικά περιβάλλοντα και ατομικές ανάγκες.

1. Μέθοδος προφορικής καθοδήγησης

Κατά τη διάρκεια του τρεξίματος, ο αθλητής μπορεί να καθοδηγείται από ένα άλλο άτομο (που αναφέρεται ως “αθλητής-οδηγός”) είτε μέσω ενός ιμάντα είτε μέσω προφορικών εντολών.

Η μέθοδος της προφορικής καθοδήγησης είναι προτιμότερη για την καθοδήγηση του αθλητή σε πολύ μικρές αποστάσεις. Για παράδειγμα, είναι η ιδανική μέθοδος για την καθοδήγηση του αθλητή κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης ή των προπονητικών ασκήσεων (όπως τα ψηλά γόνατα, οι κλωτσιές στους γλουτούς, κ.λπ.), καθώς επιτρέπει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Αυτή η μέθοδος καθοδήγησης μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί, όταν ο αθλητής εκτελεί μικρά σπριντ με μεγάλη ταχύτητα, όπως κατά τη διάρκεια της προπόνησης εκκίνησης.

Στο παρελθόν, η μέθοδος αυτή χρησιμοποιήθηκε επίσης για αγώνες σπριντ, αλλά οδηγήθηκε σε αχρηστία, επειδή απαιτούσε από το κοινό να παραμείνει σιωπηλό καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, επιτρέποντας στον αθλητή να αντιληφθεί τη θέση του οδηγού. Ως εκ τούτου, προτιμάται πλέον η μέθοδος προσδεδεμένης καθοδήγησης, καθώς είναι η επίσημα αναγνωρισμένη μέθοδος σε διεθνές αγωνιστικό επίπεδο.

Τέλος, ο αθλητής μπορεί επίσης να τρέξει χωρίς οδηγό χρησιμοποιώντας μια γραμμή τρεξίματος.

Πώς να το κάνετε στην πράξη;

Ο οδηγός τοποθετείται στο τέλος του σύντομου τμήματος τρεξίματος και παρέχει συνεχή λεκτική ανατροφοδότηση, για να κατευθύνει τον αθλητή.

2. Μέθοδος προσδεδεμένης καθοδήγησης

Ο ιμάντας είναι μια πρακτική και ασφαλής μέθοδος καθοδήγησης για την καθοδήγηση ενός ατόμου με προβλήματα όρασης κατά τη διάρκεια του τρεξίματος, τόσο σε ψυχαγωγικό/ερασιτεχνικό επίπεδο όσο και σε ανταγωνιστικά αθλήματα. Επιπλέον, είναι η επίσημα αναγνωρισμένη μέθοδος καθοδήγησης στους διεθνείς κανονισμούς παραολυμπιακών αγώνων στίβου για αθλητές με χαμηλή υπολειμματική όραση.

Θα παρουσιάσουμε τώρα τους κανονισμούς για τα αγωνιστικά αθλήματα- ωστόσο, θα ακολουθήσει μια ενότητα με συμβουλές για το πώς να χρησιμοποιήσετε εύκολα αυτή τη μέθοδο σε σχολικές και ερασιτεχνικές εγκαταστάσεις.

Μέθοδος καθοδήγησης με πρόσδεση: κανονισμοί για ανταγωνιστικά αθλήματα

Όσον αφορά τη χρήση του ιμάντα σε αγώνες για αθλητές με προβλήματα όρασης, οι κανονισμοί της WPA (World Para Athletics) ορίζουν ότι:

• Χρήση του ιμάντα: Επιτρέπεται η χρήση ιμάντα, που συνδέει τον οδηγό και τον αθλητή με προβλήματα όρασης κατά τη διάρκεια των αγώνων. Το μήκος και το υλικό του ιμάντα πρέπει να εξασφαλίζουν την ασφάλεια και τον συντονισμό μεταξύ του αθλητή και του οδηγού, χωρίς να παρέχουν αθέμιτο πλεονέκτημα.
• Θέση του οδηγού: Ο οδηγός πρέπει να τρέχει δίπλα στον αθλητή με προβλήματα όρασης και δεν μπορεί να τον προσπεράσει κατά τη διάρκεια του αγώνα.
• Αντικατάσταση οδηγού: Σε ορισμένους αγώνες επιτρέπεται η αλλαγή οδηγού μεταξύ διαφορετικών φάσεων του αγώνα, υπό την προϋπόθεση, ότι γίνεται σε καθορισμένες ζώνες και σύμφωνα με τους καθιερωμένους κανόνες.
• Υλικό και μήκος: Ο ιμάντας πρέπει να είναι κατασκευασμένος από μη ελαστικό υλικό και δεν πρέπει να αποθηκεύει ενέργεια ή/και να προσφέρει κέρδος απόδοσης στον αθλητή. Αποτελείται από δύο κλειστούς βρόχους συγκράτησης και ένα μεσαίο τμήμα με σταθερό πώμα μήκους 1 cm σε κάθε άκρο. Για τα αγωνίσματα στίβου, το μέγιστο μήκος μεταξύ των δύο πιο απομακρυσμένων σημείων του βρόχου συγκράτησης στην πλήρη έκταση του ιμάντα δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 30 εκατοστά. Για αγώνες δρόμου, το μέγιστο μήκος μεταξύ των δύο πιο απομακρυσμένων σημείων του βρόχου συγκράτησης σε πλήρη έκταση του ιμάντα δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 50 cm.

Ανατρέξτε στην επεξηγηματική εικόνα για έναν οπτικό οδηγό σχετικά με το πώς να δημιουργήσετε έναν ιμάντα που συμμορφώνεται με τους διεθνείς κανονισμούς ανταγωνισμού:

Ποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει τη μέθοδο καθοδήγησης με πρόσδεση, σύμφωνα με τον κανονισμό WPA;

• Τ11: Εντελώς τυφλοί αθλητές, που χρειάζονται πάντα οδηγό κατά τη διάρκεια των αγώνων.
• Τ12: Αθλητές με χαμηλή όραση, με οπτική οξύτητα μεταξύ 1.50 και 2.60 logMAR (περίπου 0.3/10 έως 0.025/10) ή/και οπτικό πεδίο περιορισμένο σε διάμετρο μικρότερη από 10°. Η χρήση οδηγού είναι προαιρετική.

Οι αθλητές που ταξινομούνται ως Τ13 έχουν καλύτερη υπολειμματική όραση (οπτική οξύτητα μεταξύ 1.40 και 1.00 logMAR, περίπου 0.4/10 έως 1/10) ή/και οπτικό πεδίο με διάμετρο μικρότερη από 40°. Γι’ αυτούς τους αθλητές, η χρήση οδηγού δεν επιτρέπεται σε κανένα αγώνισμαt.

Ως εκ τούτου, σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς, οι αθλητές Τ11 και Τ12 επιτρέπεται να τρέχουν με σχοινί, ενώ οι αθλητές Τ13 δεν μπορούν να χρησιμοποιούν οδηγό κατά τη διάρκεια των αγώνων.

Πώς να το κάνετε σε ένα σχολείο ή σε ένα ψυχαγωγικό/ερασιτεχνικό περιβάλλον;

• Ένας βασικός ιμάντας μπορεί εύκολα να κατασκευαστεί χρησιμοποιώντας ανακυκλωμένα υλικά, όπως ένα κορδόνι για το σήμα. Το κλειδί είναι να χρησιμοποιήσετε ένα ισχυρό αλλά εύχρηστο υλικό, που δεν είναι ελαστικό και δεν κινδυνεύει να σπάσει κατά τη διάρκεια του τρεξίματος.
• Οι ακριβείς μετρήσεις δεν είναι απαραίτητες- ωστόσο, συνιστάται να μην χρησιμοποιούνται υπερβολικά μακριά δεσίματα, καθώς δυσκολεύουν τον οδηγό να κατευθύνει με ακρίβεια τα παιδιά με προβλήματα όρασης. Ένα μέγιστο μήκος 30 cm θα μπορούσε να είναι ιδανικό.

3. Γραμμή Τρεξίματος

Μια τρίτη μέθοδος καθοδήγησης, που επιτρέπει στον αθλητή να τρέξει ανεξάρτητα χωρίς να βασίζεται σε έναν οδηγό (είτε μέσω φωνής είτε μέσω πρόσδεσης), είναι η γραμμή τρεξίματος. Η μέθοδος αυτή περιλαμβάνει τη χρήση ενός σχοινιού ή κορδονιού τεντωμένου μεταξύ δύο σταθερών σημείων, κατά μήκος του οποίου ο αθλητής μπορεί να τρέξει διατηρώντας τη χειροκίνητη επαφή, εξασφαλίζοντας την κατεύθυνση και την ασφάλεια κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας.

Αν και δεν είναι μια επίσημα αναγνωρισμένη μέθοδος για αγώνες σε διεθνές επίπεδο, είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος, για να βοηθηθούν τα παιδιά να εξοικειωθούν με την ταχύτητα του τρεξίματος ανεξάρτητα και να εξασκήσουν την τεχνική του τρεξίματος.

Κατά την κατασκευή μιας γραμμής τρεξίματος, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ανακυκλωμένα υλικά. Το βίντεο δείχνει μια γραμμή τρεξίματος κατασκευασμένη με σχοινιά αναρρίχησης και μια σκυτάλη στίβου.

Σε αυτό το μοντέλο γραμμής τρεξίματος, το παιδί μπορεί να τρέξει κρατώντας τη σκυτάλη για μεγαλύτερη αίσθηση ασφάλειας ή κρατώντας το κορδόνι τρεξίματος, το οποίο επιτρέπει τη σωστή κίνηση των άνω άκρων:

Πώς να το κάνετε στο σχολείο;

Αυτές οι τεχνικές μπορούν να υιοθετηθούν εύκολα στο σχολείο: ένα απλό σχοινί που κρατούν δύο άτομα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αυτοσχέδιο τρέξιμο κατά τη διάρκεια του μαθήματος της γυμναστικής ή του παιχνιδιού.